Hükümlünün Muayene ve Tedavisi

İnfaz Kanunu Madde 78

(1) Kurumun sağlık koşullarının düzenlenmesi, hükümlünün acil veya olağan muayene ve tedavisi kurumun hekimi tarafından yapılır. Genel veya hastalık nedeniyle yapılan tüm muayene ve tedavi sonuçları, sağlık izleme kartına işlenir ve dosyasında saklanır.

(2) Sağlık Bakanlığı ve Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı ile üniversitelerin sağlık kuruluşları, hükümlülerin tedavileri bakımından gerekli yardımları yapmakla görevlidirler.

(3) Rızası olsa bile hiçbir hükümlü üzerinde tıbbî deney yapılamaz.

• 5275 Sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun Tam Metin

İnfaz Kanunu Madde 78 Gerekçesi

Madde, hükümlülerin muayene ve tedavilerine ilişkin ilkeleri belirlemektedir. Toplu yaşanılan yerlerde sağlık hizmetinin sunulması halk sağlığının temel konularından birisidir. Ceza ve tutukevleri, tutuklu ve hükümlülerin sağlık hizmetine ulaşmada sınırlılıkları ve tümüyle cezaevi sistemine bağımlı olmaları nedeniyle daha da özellikli bir konumdadır ve gereksiz acı ve mağduriyetten tutuklu ve hükümlüleri koruyacak fiziksel ve ruhsal sağlık hizmetlerine cezaevlerinde önemle yer verilmelidir.

İnfaz kurumu tıbbî personel açısından hastaların tıbbî ihtiyaçlarının olağan bir iletişimle sürdürülmesini zorlaştırıcı ortamdır. Bunun için resmî açıdan tanımlanmış aktif iletişim kanallarına ihtiyaç vardır. Bu itibarla infaz kurumlarında sağlık hizmetleri, fizik ve ruhsal açıdan gereksiz acı veren durumlardan, yozlaşmanın olanaklı, kendini geliştirmenin olanaksız olduğu ortamlardan bireyleri esirgeyecek ve koruyacak biçimde planlanmalıdır.

Halk sağlığı uzmanları, infaz kurumlarında bireylerin daha fazla fizik ve ruhsal engellerle karşılaşacağını ve topluma girmede zorlanacağını ve sağlık hizmetlerinin verilmemesinin fizik işkence anlamına geleceğini öne sürmektedirler. Bu hal kalıcı fiziksel ve duygusal sakatlıklara yol açabilir.

Bütün bu nedenlerle infaz kurumlarında tıbbî şikayetlere uygun çözümler sağlayarak, sorunlara yardımcı olabilecek ve her zaman ulaşılabilecek bir hekim bulunmalıdır. Tutuklu ve hükümlüler gereksinimlerini günlük olarak sağlık personeline iletebilmelidirler. Tüm tıbbî gereksinimler sağlık çalışanı tarafından günlük olarak değerlendirilip, sonuçlar dosyalara ve sağlık izleme kartına kaydedilmelidir.

Eğitimli, ilk yardım ve acil bakım sertifikası olan görevlilerin bulunduğu birimlerde, düzenli şekilde kontrol edilen ve özel malzemelerle desteklenen acil paketler içinde ilk yardım malzemeleri her zaman hazır bulundurulmalıdır. Kurum hekimi veya uzmanlaşmış sağlık görevlisi, ileri yaşam desteği konusunda eğitim almış olmalıdır.

Maddede zorunlu durumlarda üniversite sağlık kuruluşlarının da gerekli tedavileri yerine getirmekle yükümlü olduklarını belirtmektedir.

Rızası olsa bile hiçbir hükümlü üzerinde tıbbî deney yapılamayacaktır.