Temyiz Dilekçesi

HMK Madde 364

(1) Temyiz, dilekçe ile yapılır ve dilekçeye, karşı tarafın sayısı kadar örnek eklenir.

(2) Temyiz dilekçesinde aşağıdaki hususlar bulunur:

a) Temyiz eden ile karşı tarafın davadaki sıfatları, adı, soyadı, Türkiye Cumhuriyeti kimlik numarası ve adresleri.

b) Bunların varsa kanuni temsilci ve vekillerinin adı, soyadı ve adresleri.

c) Temyiz edilen kararın hangi bölge adliye mahkemesi hukuk dairesinden verilmiş olduğu, tarihi ve sayısı.

ç) Yargıtayın bozma kararı üzerine, bozmaya uygun olarak ilk derece mahkemesince verilen yeni kararın veya direnme kararına karşı temyizde direnme kararının, hangi mahkemeye ait olduğu, tarihi ve sayısı.

d) İlamın temyiz edene tebliğ edildiği tarih.

e) Kararın özeti.

f) Temyiz sebepleri ve gerekçesi.

g) Duruşma istenmesi hâlinde bu istek.

ğ) Temyiz edenin veya varsa kanuni temsilci yahut vekilinin imzası.

(3) Temyiz dilekçesinin, temyiz edenin kimliği ve imzasıyla temyiz olunan kararı yeteri kadar belli edecek kayıtları taşıması hâlinde, diğer şartlar bulunmasa bile reddolunmayıp temyiz incelemesi yapılır.

• 6100 sayılı HMK (Hukuk Muhakameleri Kanunu) Tam Metin

HMK Madde 364 Gerekçesi

Bu maddede, temyiz dilekçesinde bulunması gereken hususlar dokuz bent hâlinde sayılmıştır.

Temyiz dilekçesinde öncelikle tarafların varsa, kanunî temsilci ve vekillerinin adı, soyadı ve adresleri yazılacaktır. Bundan başka, temyiz edilen karar bölge adliye mahkemesi tarafından verilmişse, bölge adliye mahkemesinin hangi hukuk dairesinden verildiği ve kararın tarih ve sayısı belirtilecektir. Buna karşılık, başvurulan karar ilk derece mahkemesince verilen yeni karar veya direnme kararına karşı temyizde direnme kararı ise bu kararın hangi mahkemeye ait olduğu, tarihi ve sayısı yazılacaktır.

Ayrıca, ilâmın taraflara tebliğ edildiği tarih, kararın özeti, temyiz sebepleri ve gerekçesi ile duruşma isteniyorsa bu yöndeki istem temyiz dilekçesinde yer almalıdır. Son olarak, temyiz eden veya varsa kanunî temsilci ya da vekilin imzası dilekçede bulunmalıdır. Temyiz dilekçesinde sayılmış bulunan bu kayıtlar, temyiz dilekçesinin zorunlu unsurları değildir.

Temyiz dilekçesinde bulunması gereken zorunlu unsurlar maddenin son fıkrasında sayılmış olup, bunlar; temyiz edenin kimliği, imzası ve temyiz olunan kararın hangi karar olduğudur. Bu kayıtlar mevcutsa temyiz dilekçesi kabul edilerek temyiz incelemesi yapılacaktır.

HMK 364 (Temyiz Dilekçesi) Emsal Yargıtay Kararları

Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2022/8249 E. , 2022/10338 K.

• HMK 364
• Temyiz dilekçesi süresinde verilmediği takdirde reddedilmelidir.

Temyiz dilekçesinin verilme usulü 6100 sayılı HMK’nın 364 ve devamı maddelerinde düzenlenmiştir. Anılan düzenlemeye göre; Temyiz, dilekçe ile yapılır. Temyiz dilekçesi, kararı veren bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine veya Yargıtayın bozması üzerine hüküm veren ilk derece mahkemesine yahut temyiz edenin bulunduğu yer bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine veya ilk derece mahkemesine kararın tebliğinden itibaren iki hafta içerisinde verilebilir. Temyiz dilekçesi, kanuni süre geçtikten sonra verilir veya kesin olan bir karara ilişkin olursa, kararı veren mahkeme temyiz dilekçesinin reddine karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 …, 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebilir.

Somut olayda, temyize konu karar 13.06.2022 tarihinde davalı-karşı davacı erkek vekiline usulüne uygun bir biçimde tebliğ edilmiş olup, temyize başvuru dilekçesi 2 haftalık yasal süre geçtikten sonra 29.06.2022 tarihinde verildiği anlaşılmıştır. Bu nedenle davalı-karşı davacı erkeğin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.

Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2022/5315 E. , 2022/5789 K.

• HMK 364
• Temyiz tarihi temyiz dilekçesinin temyiz defterine veya UYAP’a kaydedildiği tarihtir.

Davacı tarafça istinaf talebinde bulunulması üzerine, Kayseri Bölge Adliye Mahkemesi 4. Hukuk Dairesince istinaf talebinin esastan reddine dair verilen kararın, usulüne uygun olarak davacılar vekili Av. …’a 11/06/2022 tarihinde tebliğ edildiği; davacılar vekilinin gönderdiği temyiz dilekçesinin ise UYAP’a ve temyiz defterine kayıt tarihi ile temyiz yoluna başvurma harcının yatırılma tarihinin 07/07/2022 olduğu anlaşılmıştır.

HMK’nın 364. maddesi gereğince temyiz başvurusu dilekçe ile yapılır. Aynı Kanunun 365. maddesine göre; “Temyiz dilekçesi kararı veren bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine veya Yargıtay’ın bozması üzerine hüküm veren ilk derece mahkemesine yahut temyiz edenin bulunduğu yer bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine veya ilk derece mahkemesine verilebilir. Temyiz dilekçesi, kararı veren mahkemeden başka bir mahkemeye verilmişse, temyiz defterine kaydolunur ve durum derhal kararı temyiz edilen mahkemeye bildirilir. Temyiz edene ücretsiz bir alındı belgesi verilir.”

Bu açıklamalar ışığında somut uyuşmazlığa gelince; temyiz dilekçesi davacılar vekili tarafından UYAP üzerinden 07/07/2022 tarihinde verilmiş olup, temyiz başvurusunun HMK’nın 361/1 maddesinde düzenlenmiş olan iki haftalık sürenin son günü olan 27/06/2022 tarihinden sonra yapıldığı anlaşıldığından, davacılar vekilinin temyiz isteminin süreden reddine dair aşağıdaki şekilde karar vermek gerekmiştir.

Yargıtay 10. Hukuk Dairesi 2021/12956 E. , 2022/9526 K.

• HMK 364
• Temyiz dilekçesi verilmesine rağmen temyiz harçları yatırılmamışsa temyiz harçlarının yatırılması için yazılı olarak bildirimde bulunulup sonucuna göre işlem yapılması gerekir.

6100 Sayılı HMK’nın 361. maddesi uyarınca, bölge adliye mahkemesi hukuk dairelerinden verilen temyizi kabil nihai kararlar ile hakem kararlarının iptali talebi üzerine verilen kararlara karşı temyiz yoluna başvurulabileceği öngörülmüşken, aynı Kanunun 362. maddesi ile de temyize kabil olmayan kararlara ilişkin düzenleme yapılmıştır. Sonuç itibariyle, ilk derece mahkemesinin nihai kararlarına başvurulacak kanun yolunun istinaf, istinaf mahkemesinin nihai kararlarına karşı ise başvurulacak kanun yolu temyiz yoludur.

Temyiz kanun yoluna başvurulması için kararın kesin olmaması, temyiz yoluna başvuruda hukuki yarar bulunması ve başvurunun süresinde yapılması şarttır.

HMK’nın ‘‘Temyiz dilekçesi’’ kenar başlıklı 364. Maddesinin 3. Fıkrasında aynen “ (3) Temyiz dilekçesinin, temyiz edenin kimliği ve imzasıyla temyiz olunan kararı yeteri kadar belli edecek kayıtları taşıması hâlinde, diğer şartlar bulunmasa bile reddolunmayıp temyiz incelemesi yapılır.” düzenlemesini içermektedir.

Temyiz dilekçesinde başvuranın kimliği, imzası, başvurulan kararın belli olduğu kayıtların yer alması durumunda diğer eksikliklerde gerekli inceleme yapılmalıdır. Örneğin, dilekçesinde ad, soyadı ve T.C. kimlik numarasını yazarak sadece “aleyhime verilen kararı temyiz ediyorum.” yazılı olsa da bu dilekçenin reddedilmemesi gerekir.

Eldeki davada ise, davalı şirketin, yatırdığı temyiz harcı ve sayman mutemet alındısından şirketin verilen karar hakkında temyize başvurduğu ve başvurulan kararın esas ve karar numaralarının belirtilmiş olduğunun ve bu nedenle temyiz incelemesine yönelen iradesinin varlığı açıkça anlaşılmakta olup; 22.11.2021 tarihinde davalı vekilinin temyiz talebinde bulunmamış sayılmasına dair Bölge Adliye Mahkemesince verilen ek kararın usul ve yasaya aykırıdır. Açıklanan nedenlerle, … Bölge Adliye Mahkemesince 22.11.2021 tarihli verilen 2019/4353 E. ve 2021/1814 Karar Sayılı ek kararın bozulmasına;

2- 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 366.maddesi gereği bu kanunun istinaf yolu ile ilgili 343 ila 349 ve 352. maddeleri hükümlerinin temyizde de kıyas yolu ile uygulanacağı belirtildiğinden ve aynı kanunun harç ve giderlerin yatırılması başlıklı 344 ve devamı maddeleri ile 25.01.1985 gün ve 5/1 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı hükmü gereğince, temyiz isteği, dilekçenin temyiz defterine kaydettirildiği tarihte yapılmış sayılır ve temyiz dilekçesi verilirken gerekli harç ve giderlerin tamamı ödenir. Temyiz harç ve giderlerinin ödenmemiş veya eksik ödenmiş olduğunun sonradan anlaşılması durumunda, karar veren hâkim tarafından yedi günlük kesin süre tanınarak, bu süre içerisinde ödenmesi veya eksikliğin tamamlanması, aksi hâlde temyizden vazgeçmiş sayılacağı temyiz edene yöntemince ve yazılı olarak bildirilir. Ancak, temyiz harcının mahkeme kalemince hesaplanıp temyiz edenden istendiği hâlde süresinde ödenmediği belgelendirilmiş ise temyiz isteğinin reddi gerekir.

Eldeki dava dosyasında, kararı temyiz eden davalının asıl karar bakımından maktu harç ile temyiz başvurusu yaptığı ne var ki nispi harcın yatırılmadığı anlaşılmaktadır. Bu halde Bölge Adliye Mahkemesince; Hukuk Muhakemeleri Kanunu’ nun anılan maddesinde öngörülen prosedür işletildikten ve eksik harcın ikmal edilmemesi hâlinde, adına temyiz harcı yatırılmayan davacı yönünden temyiz dilekçesinin reddi yönüne gidilirse ilgili ek karar davalıya tebliğ edilerek temyiz süresi geçtikten sonra iade edilmek üzere, dosyanın mahalline(Bölge Adliye Mahkemesine) GERİ ÇEVRİLMESİNE, 21.06.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.

Yargıtay 10. Hukuk Dairesi 2022/9511 E. , 2022/12415 K.

• HMK 364
• Temyiz dilekçesiyle temyiz talebinde bulunmak için hukuki yarar şarttır.

… Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk Dairesince verilen kararın, feri müdahil kurum vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi … tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.

Dava açmada hukuki yararın bulunması dava şartlarından olduğu gibi temyiz Kanun yoluna başvuracak olan tarafın da temyiz yoluna başvuruda hukuki yararının bulunması gerekir. HMK 361/2. fıkrasında “Davada haklı çıkmış olan taraf da hukuki yararı bulunmak şartıyla temyiz yoluna başvurabilir” düzenlemesi vardır.

Temyiz yoluna başvuran tarafın hukuki yararının bulunup bulunmadığı, öncelikle onun davadaki talebi ile mahkemenin hükmü karşılaştırılarak belirlenir. Eğer tarafın talepleri hüküm ile tam olarak karşılanmamışsa, karşılanmayan eksik talep kalmışsa temyize başvurmada hukuki yararın bulunduğu kabul edilir. (HMK 364/2-f bendine göre temyiz dilekçesinde “Temyiz sebepleri ve gerekçesi” bulunmak zorundadır) Aksi halde temyiz talebinin kötü niyetle yapıldığı kabul edilir. Kötü niyetle temyiz, davanın gereksiz yere uzamasına ve yargı organlarının yersiz meşgul edilmesine yol açar. Buna göre somut olayda, davanın reddine karar verildiği görülmekle, feri müdahil kurum vekilinin temyizinde hukuki yarar bulunmadığı anlaşılmıştır.

YARGITAY 1. HUKUK DAİRESİ Esas : 2018/104 Karar : 2018/9993 Tarih : 8.05.2018

• HMK 364. Madde

• Temyiz Dilekçesi

Dava, muris muvazaası hukuksal nedenine dayalı tapu iptali-tescil isteğine ilişkindir.

Davacı, muris babası … dava konusu taşınmazını mirastan mal kaçırmak amacıya davalıların murisi olan oğlu… emlik ettiğini; sonrasında da, muvazaayı örtmek için taşınmazın danışıklı biçimde 3. kişiye devredilip tekrar geri alındığını ileri sürerek payı oranında tapu iptali-tescile karar verilmesini istemiştir.

Davalılar, davanın reddini savunmuşlardır.

Mahkemece, temliklerin muvazaalı olduğu gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiş; hüküm, davalılardan … tarafından temyiz edilmiştir.

Dava konusu 27 ada 1 parsel (465 m2. ev) sayılı taşınmazın 12.07.1962 tarihinde alım suretiyle muris … adına kayıtlı iken, muris tarafından 18.07.1962’de oğlu … satış suretiyle devredildiği, … , 15.03.1967’de dava dışı… satış suretiyle aktardığı,… de, 05.03.1968’de tekrar… satış yoluyla temlik ettiği, … ölümüyle taşınmazın mirasçılarına intikal ettiği, sonrasında da ifraz-tevhit görerek 27 ada 21 parsel numarası aldığı ve 25791/47002 payının … mirasçıları olan davalılar adına, 21211/47002 payının da dava dışı üçüncü kişi … adına tescil edildiği, muris… 24.01.1987 tarihinde, eşinin de 16.03.1987 tarihinde ölmeleriyle; geride mirasçıları olarak kızı … ile oğlu … kaldıkları; … da 05.10.1991 tarihinde ölünce, geride eşi … ile çocukları … ve 2010 yılında ölen kızı … olma torunları Merve ve Buğra’nın kaldıkları kayden sabittir.

./..

Murisin kızı Saadet tarafından ağabeyi … mirasçıları aleyhine 12.06.2012 tarihinde eldeki dava açılmıştır.

Bilindiği üzere; uygulamada ve öğretide “muris muvazaası” olarak tanımlanan muvazaa, niteliği itibariyle nisbi (mevsuf-vasıflı) muvazaa türüdür. Söz konusu muvazaada miras bırakan gerçekten sözleşme yapmak ve tapulu taşınmazını devretmek istemektedir. Ancak mirasçısını miras hakkından yoksun bırakmak için esas amacını gizleyerek, gerçekte bağışlamak istediği tapulu taşınmazını, tapuda yaptığı resmi sözleşmede iradesini satış veya ölünceye kadar bakma sözleşmesi doğrultusunda açıklamak suretiyle devretmektedir.

Hemen belirtilmelidir ki, bu tür uyuşmazlıkların sağlıklı, adil ve doğru bir çözüme ulaştırılabilmesi davalıya yapılan temlikin gerçek yönünün, diğer bir söyleyişle miras bırakanın asıl irade ve amacının duraksamaya yer bırakmayacak biçimde ortaya çıkarılmasına bağlıdır. Bir iç sorun olan ve gizlenen gerçek irade ve amacın tespiti ve aydınlığa kavuşturulması genellikle zor olduğundan bu yöndeki delillerin eksiksiz toplanılması yanında birlikte ve doğru şekilde değerlendirilmesi de büyük önem taşımaktadır. Bunun için de, Ülke ve yörenin gelenek ve görenekleri, toplumsal eğilimleri, olayların olağan akışı, miras bırakanın sözleşmeyi yapmakta haklı ve makul bir nedeninin bulunup bulunmadığı, davalı yanın alış gücünün olup olmadığı hususlarının araştırılmasında ve satış bedeli ile sözleşme tarihindeki gerçek değer arasındaki fark, taraflar ile miras bırakan arasındaki beşeri ilişki gibi olgulardan yararlanılmasında zorunluluk vardır.

Öte yandan, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun(HMK) 190. maddesinde, “İspat yükü, kanunda özel bir düzenleme bulunmadıkça, iddia edilen vakıaya bağlanan hukuki sonuçtan kendi lehine hak çıkaran tarafa aittir.”; 4721 sayılı Türk Medeni Kanunu’nun(TMK) 6. maddesinde, “Kanunda aksine bir hüküm bulunmadıkça, taraflardan her biri, hakkını dayandırdığı olguların varlığını ispatla yükümlüdür.” şeklinde yer alan hükümlerle, açılmış bir davada ispat yükünün kural olarak davacıya yüklendiği tartışmasızdır.

Somut olayda, yukarıda değinilen ilke ve olgular tüm dosya içeriği ile birlikte değerlendirildiğinde, soyut tanık beyanlarının ve salt değerler arasındaki farkın muvazaanın ispatı için yeterli bulunmadığı sonuç ve kanaatine varılmaktadır.

Hal böyle olunca, davanın reddine karar verilmesi gerekirken, yanılgılı değerlendirme ile kabul edilmesi isabetsizdir.

Temyiz eden davalılar… temyiz itirazları yerindedir. Kabulü ile, hükmün açıklanan nedenden ötürü (6100 sayılı Yasanın geçici 3.maddesi yollaması ile) 1086 sayılı HUMK’un 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine, 08.05.2018 tarihinde oyçokluğuyla karar verildi.

…

Dava, muris muvazaasına dayalı tapu iptal ve hisse oranında tescile ilişkindir.

Davacı vekili, murisin taşınmaz satmaya ihtiyacı olmadığını, ekonomik durumunun iye olduğunu, asıl amacın tek oğlu olan (davalıların murisi) … lehine, davacı aleyhine kazındırmada bulunmak olup yapılan temlikin muvazaalı olduğunu iddia etmiştir.

Davalı vekili, murisin asıl amacının davacılardan mal kaçırmak olmayıp, taşınmazın belediyeden kök muris … adına satın alınırken bedelinin büyük kısmını … ödediğini belirterek davanın reddini istemiştir.

Yapılan yargılama sonucu temlikin muvazaalı olduğu belirlenerek davanın kabulüne karar verilmiştir.

Daire çoğunluğu ile aramızdaki ihtilaf, somut olayda öncelikle davalılar arasında el birliği (iştirak halinde )mülkiyeti bulunması nedeniyle davalılardan ikisinin temyize gelip gelemeyeceği, esasa ilişkin ise muris muvazaasının şartlarının oluşup oluşmadığı noktasındadır.

Davalıların, dava konusu taşınmaza elbirliği halinde malik oldukları tapu kaydıyla sabittir. Bu nedenle davacı tarafından bütün malikler davalı gösterilmek suretiyle dava açılmıştır.

İştirak halinde maliklerin mecburi dava arkadaşı oldukları tartışma konusu değildir. (TMK 640/2) Yine 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 60. maddesinde açıkça “Mecburi dava arkadaşları, ancak birlikte dava açabilir veya aleyhlerine de birlikte dava açılabilir. Bu tür dava arkadaşlığında, dava arkadaşları birlikte hareket etmek zorundadır. Ancak duruşmaya gelmiş olan dava arkadaşlarının yapmış oldukları usul işlemleri, usulüne uygun olarak davaet edildiği halde duruşmaya gelmemiş olan dava arkadaşları bakımından da hüküm ifade eder.” demektedir.

… sayfasında “ Maddi bakımdan mecburi dava arkadaşlığında dava arkadaşları, birlikte hareket etmek zorunda olduklarından, hükmü de ancak birlikte kanun yoluna götürebilirler… ”

Pekcanıtez Medeni Usul Hukuku 15. Bası 1.cilt 713. sayfada “ … Mecburi dava arkadaşlığında, özellikle maddi hukuktan kaynaklanan mecburi dava arkadaşlığında, mahkeme dava arkadaşları bakımından aynı kararı verir, dava arkadaşları da hükme karşı birlikte istinaf ya da temyiz yoluna başvurabilirler.” demektedir.

Kararın temyizi halinde ,temyiz dilekçesinin de bir dava dilekçesi olup söz konusu davanın adının da temyiz davası olduğu gerek öğretide gerekse uygulamada kabul edilmektedir. Bu nedenle temyiz dilekçesinde bulunması gereken unsurlar aynı dava dilekçesinde olduğu gibi HMK 364. maddesinde ayrıntılı sayılmış, yine aynı dava dilekçesi gibi, harçlandırmadan temyiz mümkün görülmemiştir.

Bu durumda somut davanın davalıları olan altı kişi dava açacak olsalardı birlikte hareket etmek zorundaydılar. Bunun aksini ileri süren yoktur. Aynen bunun gibi temyiz davasını da birlikte açmak zorundadırlar. Bunun istisnası, bir kısım ortakların dava açması halinde, ya diğer ortakların muvafakatlarını almalılar, ya da terekeye temsilci atanmalıdır.

HMK nın 60. maddesinde bahsi geçen “duruşmaya gelme” hali ancak, duruşma sırasında yapılan usulü muamelelere ilişkindir. Eğer somut dosyada davalılar hep birlikte temyiz etseler, ancak temyiz duruşmasına bir kısım temyiz edenler gelmeseydi, o zaman gelmeyen temyiz edenler açısından da duruşma yapılmasına engel bir hal bulunmayacaktı. 60.maddedeki istisnanın bu şekilde anlaşılması gerektiği düşüncesindeyim.

Anlatılan bu nedenlerle, öncelikle bu usulü eksikliğin tamamlanması, temyiz eden iştirak halindeki davalılara, diğer ortakların izinlerini almaları veya terekeye temsilci atanmasını sağlamaları bakımından süre verilmeli bunun sonucuna göre temyiz incelemesi yapılmalıdır.

… /…

Bu usulü eksikliğin aşılması halinde işin esasına gelince;

Muris muvazaasının tespitinde uygulanacak ilkeler hususunda sayın çoğunluk ile aramızda bir farklılık bulunmamaktadır. Bu nedenle çoğunluk görüşünde yazılan ilkelerin tekrar yazılmasına ihtiyaç duyulmamıştır. Ne var ki bu ilkeler somut olaya uygulandığında ulaşılanan sonuç bakımından sayın çoğunluğa katılmak mümkün değildir.

Somut olaya döndüğümüzde, davacı murisin kızı, Davalı ise … olma torunlarıdır. … dava konusu taşınmazını oğlu … temlik etmiş, Hıfzı bir müddet sonra ara malik dava dışı … devretmiş, ondan da yaklaşık bir yıl sonra tekrar geri almıştır.. Murisin tasarruf tarihinde taşınmaz satmasını gerektirecek her hangi bir ekonomik sıkıntısı bulunmamaktadır. Davalılar taşınmazın muristen satın alındığını savunmamışlar, aksine muris alırken bedelinin büyük kısmının Hıfzı tarafından ödendiğini savunmuşlar ancak bu savunmalarını destekleyen bir delil ortaya koyamamışlardır.

Şüphesiz ki muris muvazaası davalarında ispat külfeti davacıya düşmektedir. Ne var ki bu ilke, dosya kapsamında bulunan diğer delillerin davacı lehine değerlendirmeyeceği anlamına gelmemektedir. Dinlenen tanık beyanları ile, murisin mal satmaya ihtiyacı bulunmamaktadır. Murisin davacı kızı ile davalıların babası olan oğlundan başka mirasçısı yoktur. Muris oğlu ile birlikte yaşamaktadır. Ayrıca … taşınmazı hiç gereği yokken ara malik… devredip kısa bir süre sonra tekrar geri alması da muvazaa olgusunu güçlendirmektedir.

Yine bu tür davalarda hak düşürücü süre veya zamanaşımının söz konusu olmayacağı 01.04.1974 tarihli ½ sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı gereğidir.

Sonuç itibariyle; öncelikle usulü eksiklik tamamlanmalı, bunun mümkün olmaması halinde temyiz talebi reddedilmeli, eğer usulü eksiklik tamamlanırsa yukarıda açıkladığım gerekçelerle karar onanmalıdır.

Bu gerekçelerle sayın çoğunluğun sonuçta bozma görüşüne katılmakla birlikte bozma gerekçesine katılmıyorum.