Çekinme Kararının Sonuçları

HMK Madde 35

(1) Çekinme kararına karşı üst mahkemeye başvurulabilir. Yasaklama sebebinin doğduğu tarihten itibaren, o hâkimin huzuru ile yapılan bütün işlemler, üst mahkemenin kararı ile iptal olunabilir. Hüküm ve kararlar ise herhâlde iptal olunur. Bu durumda, hâkim yargılama giderlerine mahkûm edilebilir.

(2) Çekinme kararının ilk derece mahkemesi hâkimince verildiği hâllerde, başvuru üzerine bölge adliye mahkemesinin vereceği karar kesindir.

• 6100 sayılı HMK (Hukuk Muhakameleri Kanunu) Tam Metin

HMK Madde 35 Gerekçesi

Madde, 1086 sayılı Kanunun 30 uncu maddesine tekabül etmektedir. Dili sadeleştirilerek yeniden düzenlenmiştir.

Hâkimin yasaklılık sebeplerinin kamu düzenine ilişkin olması sebebiyle, bu konuda tarafların anlaşmalarına imkân tanınmamasının daha uygun olacağı düşünülmüştür. Bu sebeple, 1086 sayılı Kanunda yer alan, hakkında yasaklılık sebebi bulunan hâkimin, ancak iki tarafın açık ve yazılı muvafakatleri ile davaya bakabileceğine ilişkin hüküm metne alınmamıştır.

HMK 35 (Çekinme Kararının Sonuçları) Emsal Yargıtay Kararları

Yargıtay 5. Hukuk Dairesi 2022/5158 E. , 2022/9143 K.

• HMK 35
• Hâkimin çekinme kararına ilişkin merci kararları hakkında bölge adliye mahkemelerince verilen kararların kesin niteliktedir.

Taraflar arasında görülen dava sırasında mahkeme hakimi 06/09/2021 tarihli ara kararı ile davacı tarafından aleyhine Yargıtay 4. Hukuk Dairesi’nde 2019/44, 47, 60, 61, 62, 71 ve 72 E. sayılı davaların açıldığı, davaların 15/06/2021 tarihinde tarafına ihbar edildiği ve davacı ile arasında husumet oluşması sebebiyle HMK’nın 36/1-d maddesi uyarınca davadan çekinilmiş, çekinme kararı inceleyen merci tarafından verilen “… çekilme kararının kabulüne…” ilişkin kararına karşı davacı tarafından istinaf başvurusunda bulunulması üzerine mahkemece “harç-masraf tamamlatılması hakkında muhtıranın davacı asile 01.11.2021 tarihinde tebliğ edildiği, kesin süre sonuna kadar davacı tarafça harç ve gider avansı eksikliğinin tamamlanmadığı gerekçesiyle mahkemenin 08/09/2021 tarih ve 2021/155 D.iş E. - 2021/153 K sayılı ilamına yönelik davacı tarafın istinaf talebinin reddine karar verilmiş, davacı tarafından çekilme talebini inceleyen merci tarafından talebin kabulüne ilişkin verilen karar davacı tarafından adli yardım talepli olarak istinaf edilmiş, İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 37. Hukuk Dairesi’nin 02/02/2022 tarihli ve 2021/3007 E. - 2022/207 K. sayılı kararı ile Edirne 1. Asliye Hukuk Mahkemesi’nin 19/11/2021 tarih, 2021/155 D. İş Esas ve 2021/153 D. İş K.sayılı istinaf harç ve giderlerinin yatırılmaması sebebiyle istinaf talebinin reddine ilişkin ek kararın kaldırılmasına, davacının esasa ilişkin istinaf talebi ile ilgili olarak; Edirne 1. Asliye Hukuk Mahkemesi’nin 08/09/2021 tarih, 2021/155 D. İş Esas ve 2021/153 D. İş Karar sayılı HMK’nın 36/1-d maddesi uyarınca çekilme kararının kabulüne ilişkin kararına karşı davacının istinaf başvuru talebinin HMK’nın 352 maddesi uyarınca süre yönünden reddine kesin olarak karar verilmiş, verilen karar davacı tarafından temyiz edilmiş olmakla dosya içindeki tüm belgeler incelendi, gereği düşünüldü:

-K A R A R-

İncelenen dosya kapsamına, kararın dayandığı gerekçeye, HMK’nın 35/2, 43/2 ve 362. maddeleri uyarınca hâkimin çekinme kararına ilişkin merci kararları hakkında bölge adliye mahkemelerince verilen kararların kesin nitelikte olduğuna, temyizi kabil bulunmadığına göre davacının temyiz dilekçesinin REDDİNE, dava dosyasının İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 37. Hukuk Dairesi’ne GÖNDERİLMESİNE, 23/05/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.

YARGITAY 21. HUKUK DAİRESİ Esas : 2016/3767 Karar : 2017/2890 Tarih : 6.04.2017

• HMK 35. Madde

• Çekinme Kararının Sonuçları

Davacı, yerel Mahkemenin 04/06/2012 tarihli kararının gerekçesi ile hüküm fıkrası arasındaki çelişkinin tavzihen düzeltilmesini talep etmiştir.

Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, tavzih talebinin reddine karar vermiştir.

Hükmün, davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.

1- Mahkemenin 04.06.2012 tarih 2012/133 Esas ve 2012/189 Karar sayılı Kararının Dairemizin 18.10.2012 tarih 2012/18184 Esas ve 2012/17969 Karar sayılı ilamı ile düzeltilerek onanmasına karar verilmiş olup davacı vekilinin mahkemeye verdiği 01.11.2015 tarihli karar düzeltme talepli dilekçesi ile maddi hataya dayalı onama ilamının düzeltilmesine karar verilmesini talep etmiştir. Mahkemenin 12.11.2015 tarihli ek kararı ile, kararın Yargıtay’dan onanarak kesinleştiği ve hüküm fıkrasının HMK 35. maddesi uyarınca tavzih yolu ile sınırlandırılamayacağı, genişletilemeyeceği ve değiştirilemeyeceği gerekçesi ile davacı vekilinin talebinin reddine karar verilmiştir ve ek karar davacı vekili tarafından süresinde temyiz edilmiştir.

5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu gereğince İş Mahkemelerinden verilen kararlara karşı karar düzeltme yolu kapalı ise de buna ilişkin olarak yapılan talepleri değerlendirme yetkisi mahkemeye ait olmayıp mahkeme tarafından bu hususta bir karar verilmek üzere dosyanın Yargıtay’a gönderilmesi gerektiğinden mahkemenin davacı vekilinin karar düzeltme talebinin reddine ilişkin EK KARARININ KALDIRILMASINA,

2- 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun 8. maddesinin son fıkrası hükmüne göre İş Mahkemelerinden verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna başvurulamaz. Kaldı ki, Dairemiz kararında da maddi hata bulunmamaktadır. Bu bakımdan, davacının karar düzeltme isteği niteliğini taşıyan başvurusunun reddi gerekir.

SONUÇ: Yukarıda yazılı nedenlerle davacı vekilinin karar düzeltme isteminin REDDİNE, temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, 06.04.2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.